Bij het Kallemooi is voor de toeschouwer de Kallemooimast wel het meest in het oog springende uiterlijke vertoon van dit feest. De ruim achttien meter lange mast met steng wordt van oudsher opgezet tussen de herberg en de kerk. In de top van mast wordt een groene tak vastgebonden. Daaronder wappert de Nederlandse driekleur met in de witte baan het woord: Kallemooi.

De betekenis van dit woord is tot op heden nog nooit afdoende verklaard. Doch een van de meest aannemelijke verklaringen zegt, dat 'Kalle' afkomstig zou zijn van het oud Noorse woord 'kallen', hetgeen roepen betekent. Terwijl 'mooi' een verbastering zou zijn van het woord 'mei'. Uitgaande van deze verklaring zou het hier dus gaan om een meifeest, waarmee dan ook de groene tak in de top van de mast is verklaard.

Een andere verklaring wil dat het woord 'Kalle' voort komt uit het oud-Germaans woord 'gallus'(=haan). Onder de vlag bevindt zich op de kruising van de ra een mand, met daarin een gestolen haan voorzien van water en brood. Het feit, dat het hierbij vrijwel altijd om een gestolen haan gaat, zien velen als een verklaring, dat het gaat om een oud Germaans gebruik, waar het stelen een magische kracht bezat. De haan zelf was het symbool van vruchtbaarheid.

De plaats van de mast is traditioneel bepaald. Sinds historische tijden bevindt deze zich tussen de 'kerk en de herberg'. In de Noorse mythologie wordt de wereld voorgesteld door een boom (wereld-es), die door vier maal drie dwergen met touwen naar de vier windstreken wordt overeind gehouden. Ook nu nog worden de vier windstreken van de touwen, die de mast rechthouden, nauwkeurig aangehouden.

Verder met de mast. De mand bevindt zich zoals gemeld op de kruising van de ra en de mast. Aan beide uiteinden van de ra hangen lege kruiken, die het feest vreugde weergeven. Misschien zij deze kruiken ooit gevuld geweest om te dienen als feestoffer aan de goden.

In de loop van de zaterdagavond van het Pinksterweekend 'zorgt' een eilander jongeman voor een haan. Rond middernacht wordt de mast met de haan in de mand omhoog gehesen door een aantal sterke mannen. Dit gebeurt onder leiding van mannen van de Kallemooi commissie. De commissieleden zijn gedurende de Kallemooi te herkennen aan hun hoge hoeden. Daarna begeeft een ieder zich in de plaatselijke horecabedrijven, alwaar tot in de vroege uurtjes wordt gefeest en gezongen. In vroegere jaren ging het feest gepaard met een drie dagen durende kermis.

Op Pinksterdrie (dinsdag) worden in het centrum van het dorp voor de eilander kinderen traditionele kinderspelletjes georganiseerd. De spelletjes bestaan sinds mensenheugenis en zijn niet aangepast aan nieuwe behoeften. Alleen de prijzen, iedere deelnemer krijgt een prijsje, zijn van deze tijd. Rond zeven uur is er voor hen tevens het Pinksterrijden. Vroeger vond dit plaats op opgeschilderde boerenwagens door paarden getrokken. Na een korte periode, dat hiervoor gemotoriseerde paardenkrachten werden gebruikt, is een aantal jaren geleden de traditie van de boerenwagens met paarden weer in ere hersteld. Ook het Pinksterrijden is terug te voeren tot vroegere tijden, toen men in het voorjaar in een zogeheten ommegang, vruchtbaarheid over het gewas ging afsmeken. Dit soort feesten vond men in vroegere tijd in vele plaatsen, maar zijn thans vrijwel allemaal verdwenen. Het Kallemooifeest werd vroeger ook gevierd in bijvoorbeeld Zoutkamp, Peasens en langs de Hollandse kust. Vergelijkbare feesten kan men nog wel vinden op Borkum, in Scandinavië (de midzomerfeesten) en in de Baltische Staten. In al deze gevallen is er sprake van een mast of meiboom en een haan.

Na het Pinksterrijden wordt de mast met de haan weer neergehaald en wordt de gestolen haan in optocht teruggebracht naar zijn rechtmatige eigenaar. Hierna wordt de attributen weer keurig opgeborgen om deze het volgend jaar opnieuw te voorschijn te halen voor het eilander Pinksterfeest: Kallemooi.